อย่าได้แปลกใจที่ผมจะเขียนอะไรวนไปมาที่ดูแล้วเป็นเรื่อง พื้น(ฐาน)บ้าง เพดานบ้าง ฝาบ้านบ้าง นั่นก็เพราะผมไม่ได้ศึกษา python เป็นภาษาแรกครับ ผมใช้งานมาหลายภาษา และเมื่อมาจับ python ก็ชอบในหลายๆอย่างของมัน เลยมีความคิดจะไปให้สุดด้วยการตั้งเป้าว่า งานใหม่ๆที่ผมพัฒนาจากวันนี้ไปผมจะพยายามทำด้วย python ช่วงนี้จึงเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านจากภาษาที่ใช้อยู่เดิมมาสู่ python ครับ และผมเชื่อว่าเหลือเกินว่าอย่างน้อยเป็นหลัก 10 ปีขึ้นไปต่อจากนี้โลกจะใช้ python เยอะขึ้นและใช้อย่างเต็มประสิทธิภาพไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าภาษาคอมพิวเตอร์อื่นๆเลย

วันนี้เล่าเรื่องอะไรดี?

    ก่อนหน้านี้ในวันสบายๆวันนึง ขณะที่ผมกำลังเล่นบทนายจ้างให้งานเขียนโปรแกรมกับลูกจ้างที่จริงๆแล้วเป็นลูกชาย โดยผลตอบแทนเค้ามีเป้าหมายว่าจะเอาไปซื้อเกมส์ที่อยากได้ ผมให้งานเบาๆด้วยการเขียนโปรแกรมรับข้อมูลไป plot กราฟเส้นหรือ line chart แรกๆผมก็ให้ทำรับค่า x และ y เป็นคู่ๆ 5-6 ชุด เพื่อเอามา plot graph เพียงให้โจทย์แต่ไม่สอนอะไรมาก เพื่อให้เป็นเรื่องท้าทาย เค้าก็ทำได้เนื่องจากปูพื้นไว้ดีพอสมควร แต่เมื่อทำเสร็จสิ่งที่ผมอยากได้ก็ปรากฏขึ้นในหัวเค้าแล้วก็สร้างคำถามยิงมาหาผม "ป๊ะป๋า... ถ้าเราจะต้องสร้างตัวแปรเยอะๆ มันจะต้องคิดชื่อตัวแปรยังไงล่ะทีนี้" จากคำถามนี่รู้เลยว่าเค้ากำหนดตัวแปร x และ y ไว้เป็นคู่ๆตามโจทย์ เช่น x1,y1,x2,y2,....,x5,y5,x6,y6 และเริ่มจะจัดการยาก ผมเลยแนะนำให้ใช้ Array เพราะจัดการเป็นระบบได้ง่ายกว่าและไม่ปวดกบาลพร่ำเพรื่อหากจะมีการเพิ่มค่า x,y อีกหลายๆชุด เพราะมันใช้ร่วมกับ คำสั่งที่ควบคุมการวนรอบอย่าง for และ while ได้

ตัวอย่าง
my_list = ['a', 'b', 'c', 'd', 'e']
print ( my_list[0] ) 
print ( my_list[2] )

ผลลัพธ์
a
c

และหากต้องการเรียกใช้งานมันทุกตัวเราก็สามารถใช้การวนรอบอย่าง for มาช่วยได้ครับไม่ต้องเรียกมันทีละตัวทุกครั้ง แบบนั้นไม่สนุกหรอก

ตัวอย่าง
my_list = ['a', 'b', 'c', 'd', 'e', 'f', 'g']
for data in my_list :
    print ( data )

ผลลัพธ์
a
b
c
d
e
f
g

และที่จริงแล้วผมอยากจะนำเสนอเรื่อง "Associate Array" แปลว่า "อาร์เรย์แบบเชื่อมโยง" แหม! แปลไปแล้วก็ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย เพราะจริงๆแล้วเมื่อใช้งานซับซ้อนจริงๆ เจ้าตัวนี้จะช่วยงานเราได้อย่างมากครับ ตอนแรกผมก็ดันไปคิดว่า python มันมีแต่ list แบบง่ายๆพวกนี้เพราะเว็บไซต์สอนใช้ python หลายแห่งก็นำเสนอแต่แบบนี้ ซึ่งมารู้ทีหลังว่า อ่าว..ก็มี Associate Array นี่นา แต่ทำไมไม่ค่อยมีตัวอย่างการใช้ นึกเหตุผลดีๆขึ้นได้ตอนนี้ก็คือ "ก็แกไม่รู้จักดูให้ดีๆก่อนไงเล้าาาาา" เอาล่ะมาดูเจ้าตัวนี้กัน

Associate Array คืออะไร?

    อธิบายความเจ๋งของมันแบบสั้นที่สุดก็คือ "มันเป็นอาร์เรย์แบบก้าวหน้า ที่สามารถตั้งชื่อเฉพาะของแต่ละชิ้นย่อยๆได้นั่นเองครับ" และเมื่อจะใช้งานก็อ้างถึงได้โดยไม่ต้องอิงตัวเลข 0 1 2 3 4 ... แต่อย่าเผลอไปคิดว่าแบบตั้งชื่อได้เนี่ยมันจะดีที่สุดนะครับ เพราะตั้งชื่อแล้วจุดอ่อนก็คือถ้าไม่รู้ชื่อก็เรียกใช้ไม่ได้ซะอีก ดูอย่างตัวอย่างข้างบนสิครับ วนลูปทำทีละชิ้นได้ทั้งหมดเพราะมันมีลำดับ ไม่ต้องรู้ชื่อก็ได้ ดังนั้นเวลาหยิบใช้ก็เลือกให้ดีครับ ซึ่งเจ้า Associate Array นี่เหมาะกับการใช้กับงาน database หรือการสร้าง table มากเพราะจะได้อ้างอิงคอลัมน์ต่างๆของแต่ละบรรทัดโดยไม่ต้องมาจดจำว่ามันอยู่ลำดับที่เท่าไหร่ และหากต่อไปมีการแทรกคอลัมน์จะได้ไม่ต้องไล่แก้โปรแกรมกันปวดสมองเปล่าๆอีกด้วย อ้อ!! เกือบลืมบอกไป เจ้าสิ่งนี้ใน python เค้าเรียก dict ครับ ผมจะเสนอวิธีสร้างไว้สัก 2 แบบพอ มากไปจะมากไป 55+

ตัวอย่าง 1
my_record = dict()
my_record["name"] = "Tony"
my_record["age"] = "50"
my_record["fav_color"] = "Blue"
print( my_record )
print( my_record["name"] )
print( my_record["age"] )

ผลลัพธ์
{'name': 'Tony', 'age': 50, 'fav_color': 'Blue'}
Tony
50

    ตัวอย่างที่ 2 ผมไปเอามาจากเว็บ https://python-course.eu/python-tutorial/dictionaries.php ครับลองตามไปดูกันได้ผมว่าวิธีนี้ก็เป็นการสร้างตัวแปรแบบ dict ที่ง่ายๆดี python มักจะประกาศตัวแปรกันง่ายๆอย่างนี้ นี่ก็เป็นอีกความน่าสนใจของมันครับ

ตัวอย่าง 2
city_population = {
    "New York City": 8550405, 
    "Los Angeles": 3971883,
    "Toronto": 2731571,
    "Chicago": 2720546,
    "Houston": 2296224,
    "Montreal": 1704694,
    "Calgary": 1239220,
    "Vancouver": 631486,
    "Boston": 667137 }
print ( city_population["Boston"] )

ผลลัพธ์
667137

หากอ่านมาจนจบผมเชื่อว่าคุณจะได้ความรู้เพิ่มเติมบ้างไม่มากก็น้อย และคงจะเห็นด้วยกับผมว่าจะมีบางงานที่เราต้องอ้างอิงด้วยข้อความแบบนี้ได้ง่ายกว่าการอ้างอิงแบบลำดับตามปกติ และใช้มันให้เป็นประโยชน์ได้แน่นอนครับ

เอาล่ะ..ไว้เจอกันใหม่เมื่อมีอะไรมาเล่าครับ สวัสดีครับ

ในการเปรียบเทียบว่ามี "คำนี้" "วลีนี้" อยู่ในข้อความของเรามั๊ย python มีวิธีการทำที่ง่ายมากคือนำเอาข้อความไปใส่ในตัวแปร แล้วใช้ฟังก์ชั่น find() ซึ่งฟังก์ชั่นจัดการค่าในตัวแปรนั้น python จะให้เรียกใช้โดยการอ้างถึงชื่อตัวแปรนั้นๆแล้วต่อท้ายด้วย . (จุด) แล้วตามด้วยชื่อฟังก์ชั่นที่ต้องการครับ ลองดูจาก code ข้างล่างนี้จะเข้าใจง่ายขึ้นครับ

> ชุดคำสั่ง
word = 'Happy Birth Day to You'
print (word.find('You'))

> ผลลัพธ์
19

ขออธิบายเพิ่มนิดหน่อยนะครับ บรรทัดแรกนั้นเราก็เอาข้อความของเราใส่ลงในตัวแปร word จากนั้นเราก็เรียกฟังก์ชั่น find() และที่เราใช้คำว่า word.find('You') ก็คือจะหาคำว่า 'You' จากทั้งประโยคนั่นเอง ส่วนผลลัพธ์ได้ค่าตัวเลข 19 เป็นการบอกว่าหาเจอนะ 'You' อยู่ในลำดับที่ 19 นับจากตัวอักษรตัวแรก อ้อ! ถ้าคุณยังไม่รู้ python เค้าเริ่มนับจาก 0 ครับ ( 0 ก็คือตัวอักษร H นั่นเอง )

ตรงนี้จึงมีข้อสังเกตว่า...

• find() ไม่ได้ตอบมาตรงๆว่า "มี" หรือ "ไม่มี" แต่ตอบมาเป็น "ตำแหน่งตัวอักษรที่เจอ"
• หากเค้าตอบว่า 0 ไม่ได้หมายความว่าไม่มี แต่บอกว่า "มี" แต่เริ่มต้นอยู่ในตัวอักษรลำดับที่ 0
• งั้นถ้าคำตอบคือไม่มีล่ะ มันจะบอกยังไง? .... มันจะบอกว่า -1 ครับ

> ชุดคำสั่ง
word = 'Happy Birth Day to You'
if  (word.find('You') != -1) :
    print ("Yes, this word contained 'You'.")
else :
    print ("No, this word never says about 'You'.")

> ผลลัพธ์
Yes, this word contained 'You'.

และแน่นอนว่าผลลัพธ์คือมี 'You' ในข้อความว่า 'Happy Birth Day to You' เค้าพูดถึงคุณนั่นแหละครับ ก็แหม..ถ้าผลลัพธ์ออกมาว่า No, this word never says about 'You'. ไม่นะ "เค้าไม่ได้พูดถึงคุณ" แต่คุณดันไปทึกทักเอาเองว่าเค้าสน แหม! เจอแบบนี้ก็คงหน้าชากันไป 55+ 

เห็นมั๊ยครับ python เรียนง่ายและสนุก ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะครับ

มันเป็นเรื่องสนุก 

    ผมสนุกที่ได้เกิดมาใช้ชีวิตอยู่ในช่วงรอยต่อแห่งยุคสมัย แบบที่วัยเด็กนั้นละแวกบ้านไม่มีบ้านไหนเลยจะมีเกมส์คอมพิวเตอร์ โทรทัศน์ยังเป็นขาวดำแบบบิดเปลี่ยนช่อง และต้องอาศัยดูจากบ้านเพื่อนบ้านเท่านั้น วัยเด็กๆเราเล่นสนุกด้วยการ ขุดดิน ว่ายน้ำในคลอง เอาไม้วิ่งไล่ตีกัน ทำลวดลายบนผนัง ทำลายต้นไม้ข้างบ้าน จับแมลง ปีนป่ายต้นมะขาม เป่ากบ โดดยาง เป่าลูกดอก จับปลา ยิงนก เพื่อความสนุกตามประสา และเติบโตขึ้นมามีชีวิตอยู่ถึงปัจจุบัน ค่อยๆเห็นโลกได้พัฒนาทางเทคโนโลยีอย่างมาก จากจดหมายและโทรเลขมาถึงอีเมลล์, จากทีวีขาวดำแบบบิดมาเป็นทีวีจอแบนจอโค้งแนบฝาบ้าน, จากคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะมาถึงแทปเล็ต และอื่นๆ ด้วยความรักและสนใจของเล่นจริงจังเหล่านี้ ผมก็พัฒนาหาความรู้พาตัวเองมาเป็นคนทำซอฟต์แวร์จากทำให้สะดวกกับงานที่ตัวเองทำที่ทำงานมาเป็นงานอดิเรกทำให้ที่ทำงานเพื่อนฝูง และไหลมาสู่วิถีชีวิตนักพัฒนาซอฟต์แวร์เป็นอาชีพ อยู่ในทุกวันนี้ (ใช่ครับจะบอกว่าทำมาจนแก่ก็ไม่ผิด 55+) 

ผมคิดว่าเป็นคนนึงที่ได้เห็น ได้ลอง ได้เล่น เครื่องไม้เครื่องมือใหม่ๆเจ๋งๆในโลกมามากมายทีเดียว เพราะถ้ารู้ว่ามีอะไรใหม่ๆ ที่เปิดให้ลองจับจูบลูบคลำได้ ผมก็ไปเอามาลองแทบทันทีที่รู้ ถ้าสรุปแบบเร็วๆขณะที่กำลังพิมพ์อยู่นี้ ก็พอเล่าได้ว่าพัฒนาการของเครื่องไม้เครื่องมือสำหรับ Dev ก็มีมาใหม่เรื่อยๆในหมวดต่างๆอย่างเช่นว่า... 

• พัฒนาไวยากรณ์ไปจนถึงภาษาใหม่ๆที่ทำให้ Code เขียนง่ายขึ้น อ่านง่ายขึ้น ไม่ต้องเสียเวลาทำ Document ต่างๆ เอาว่าดู Code ก็รู้เลยว่า Flow ยังไง บางภาษาบังคับกันแบบว่าเอากระทั่งการเคาะย่อหน้า การเว้นวรรคก็บังคับ (ซึ่งเอาจริงๆอันนี้ผมว่าไม่ใหม่นะ เป็นการพัฒนาการย้อนกลับมากกว่า อันนี้สมัยก่อนก็เป็นแบบนี้เพราะเราต้องเข้าใจคอมพ์หน่อย เพราะสมัยนั้นให้เขียนภาษาให้เข้าใจคนมันยาก แต่มาสมัยนี้ Dev แต่ละคนมาเขียนกันคนละสไตล์มันต่อยอดกันยาก เลยต้องคุมกันหน่อยนั่นเอง เรียกว่าพัฒนาการไหลย้อนกลับก็ว่าได้นะอันนี้ 55+)
• เพิ่มฟังก์ชั่นที่ทำให้ตัวภาษาเดิมเก่งขึ้น
• เพิ่ม OOP , มีคลาสมาตรฐานเฉพาะทางใหม่ๆเพื่อเพิ่มความสะดวก
• ออกแบบวิธีการจัดการงานและการประมวลผล เพื่อให้คิดได้ผลลัพธ์เร็วยิ่งขึ้น ไปจนถึงการทำงานแบบโครงข่ายประสาท
• ออกแบบวิธีการแสดงผลใหม่ๆ
• สร้างเฟรมเวอร์คใหม่ๆที่สร้างมาหุ้มทั้ง Front End / Back End เพื่อลดการต้องสร้างซ้ำในขั้นตอนเดิมๆตอนขึ้นระบบเพื่อทำให้ขึ้นโครงระบบได้เร็วขึ้น เป็นมาตรฐานขึ้น
• เพิ่มความสะดวกในแง่การทำงานด้วยกันของ Dev หลายๆคน
• พัฒนา Virtual Meachine ให้นำโปรแกรมไปรันในเครื่องต่างระบบได้
• อุดช่องโหว่และเพิ่มเสถียรภาพและความปลอดภัยจากการโจมตีทางไซเบอร์
• ลดการเขียนโค๊ดลง เป็น low-code และ no-code plateform 
• และอื่นๆอีกมากมายหลายมิติ

อยากเป็นโปรแกรมเมอร์..เรียนภาษาอะไรดี?

    อันนี้แล้วแต่ว่าคุณจะเอาไปทำอะไร เครื่องมือต่างๆก็คงมีมาใหม่อีกเรื่อยๆ และขยายขอบเขตให้กว้างขึ้นสู่การเป็นภาษาพื้นฐานที่เรียนครั้งเดียวใช้ได้ทุกวงการอยู่แล้ว อย่างการพัฒนาการข้างต้นนั่นผมเห็นว่าสิ่งเหล่านี้มันเป็นแค่ตัวเปิด และที่สุดก็ไม่พ้นกฏไตรลักษณ์ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป อะไรที่จะอยู่ได้นานๆหน่อยก็ต้องมีบางอย่างรองรับอย่างแข็งแรง และที่ดีมากๆสำหรับโลกของการพัฒนาซอฟต์แวร์ก็คือสังคมผู้ใช้งานหรือ "Communities" นั่นเองครับ เพราะโลกเปลี่ยนแปลงทุกวัน ความต้องการใหม่ๆเกิดขึ้นตลอด หากไม่มีสังคมผู้ใช้งานมาผลักดัน ภาษาเหล่านั้นจะถูกลืมและไม่พัฒนาต่อ พอปรับตัวไม่ทันเครื่องมือใหม่ๆภาษาใหม่ๆก็เข้ามาแทรกช่องว่างนั้นได้ และแย่งชิงความนิยมไป

เริ่ม Blog นี้เพราะอะไร?

หลายวันก่อนมาเขียนโพสต์แรกใน Blog นี้ผมได้ลองถ่ายทอดความรู้การเขียนโปรแกรมให้ลูกชายด้วยภาษา Python แม้ตัวเองถนัดภาษาอื่น แต่เพราะคิดว่าโรงเรียน และมหาวิทยาลัยยังไงก็เอา Python มาสอนอยู่ดีไม่อยากให้ลูกสับสน พอจับมาใช้และได้มีโอกาสช่วยลูกชายฝึกวิธีคิดและออกแบบเชิงวิศวกรรมนั้นพบว่าเป็นภาษาที่เจ๋งที่สุดแห่งยุคภาษานึงเลย แถมมีไลบราลี่เจ๋งๆที่เหล่าผู้เยี่ยมยุทธทำไว้ให้ใช้ฟรีมากมาย เอามาต่อยอดใช้งานได้ทันทีโดยไม่ต้องไปทำเรื่องยุ่งยากนั้นเอง บางความคิดเมื่อคิดแล้วอยากจะแบ่งปันเลยมาเขียนใน Blog ซะเลย และส่วนใหญ่ก็ไว้ทวนเองนี่แหละไม่ได้กะจะสอนใคร แต่พูดมาถึงตรงนี้ก็อยากเชียร์ให้หาเรียน python กันนะครับมันเป็นภาษาหนึ่งที่มีพัฒนาการดีเพราะ 

• มีสังคมผู้ใช้งานเข้มแข็ง, ในหลายประเทศ รวมถึงมีองค์ความรู้จากภาคการศึกษาหลักและภาคสมัครใจส่งเสริมอย่างแพร่หลาย
• ไวยากรณ์ไม่ยากไม่ง่ายเกินไป เหมาะสมกับการเรียนรู้ มันไม่ยากจริงๆครับ
• เริ่มใช้งานได้ฟรี เมื่อเกิดปัญหา Google ไปแป๊บๆก็ได้คำตอบ 
• มีไลบราลี่เจ๋งๆต่างๆมากมาย ชนิดที่ว่าหากพัฒนาด้วยภาษาอื่นๆด้วยตัวเองบางครั้งคุณต้องใช้เวลามากกว่าเป็น 10-50 เท่า 
• เป็นภาษาที่ใช้งานได้ทั่วไป เหมาะทั้งงานเชิงวิศวกรรม งานวิทยาศาสตร์ข้อมูล และงานปัญญาประดิษฐ์ต่างๆ
• มีความรู้จากภาคการศึกษาส่งเสริมอย่างแพร่หลาย

สำหรับเพื่อนๆที่เป็นผู้ปกครองและน้องๆนักศึกษาที่สนใจงานด้านเทคโนโลยีหรือวิทยาศาสตร์ข้อมูล ผมคิดว่า python จะเป็นภาษาที่ได้รับความนิยมสูงอย่างต่อเนื่องไปอีกหลายปีต่อจากนี้เหมือนช่วงนึงที่โลกนิยมพัฒนาระบบด้วยภาษายอดนิยมต่างๆอย่าง C , C++ , Pascal , VB , Java , PHP มาแล้วนั่นเอง ดังนั้นอยากแนะนำให้ศึกษา python ไว้ดีกับคุณและโลกครับ พวกเราจะได้คุยภาษาเดียวกัน ;p

คาดหวังอะไรจาก Blog นี้ได้บ้าง?

    เนื่องจากตัวผมเอง เคยประสบปัญหาในการ code หลายๆครั้ง และก็ได้ประโยชน์จากการ Google มาเจอคำตอบจากที่มีผู้รู้หลายคนโพสต์ไว้ ทั้งที่ตรงกับปัญหาบ้าง ไม่ตรงกับปัญหาบ้าง แต่ก็ช่วยให้สร้างไอเดียหลุดจากปัญหาได้ในที่สุด ผมจึงอยากโพสต์ไว้เป็นประโยชน์คืนกลับสู่สังคมบ้าง ที่คาดหวังก็มีอยู่เท่านี้เอง เนื่องจากโพสต์นี้เป็นโพสต์แรก จึงไม่อยากสัญญาอะไรให้คาดหวังอะไรมากไปกว่าจะบอกว่า โพสต์ต่อๆไปผมจะพยายามโพสต์อะไรที่จะเป็นประโยชน์ช่วยแก้ปัญหา python หรือมีส่วนช่วยนำทางให้เพื่อนๆหลุดจากปัญหาการพัฒนาซอฟต์แวร์ได้บ้างก็ดีใจแล้วครับ ไว้เจอกันใหม่ครับ